Ο Τάσος Α. Καπλάνης είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1995), με ειδίκευση στη μεσαιωνική και νεότερη ελληνική φιλολογία που πραγματοποιήθηκε εν μέρει και στα πανεπιστήμια του Άμστερνταμ (U.V.A.) και της Βουδαπέστης (E.L.T.E.). Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης στη μεσαιωνική ελληνική (δημώδη) γραμματεία από το Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (1998). Διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (Selwyn College, 2003).
Εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669) του Εμμανουήλ Κριαρά (1994-1997: μέλος της κεντρικής συντακτικής ομάδας του 14ου τόμου, πολλά άρθρα του περιλήφθηκαν και στο 15ο τόμο). Δίδαξε νέα ελληνικά σε ξένους στο Διεθνές Πρόγραμμα του Ινστιτούτου Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (1996-1999), στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (2001-2002) και στο Διαπολιτισμικό Λύκειο Θεσσαλονίκης (2003-2004). Διατέλεσε λέκτορας νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο «Al. I. Cuza» του Ιασίου Ρουμανίας (1998-1999), εκπαιδευτής στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Νεοελληνικές σπουδές και πολιτισμός (ευρωπαϊκός, βαλκανικός, ανατολικός)» του Τμήματος Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (2003-2004), λέκτορας νεοελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2004-2008) και επίκουρος καθηγητής της νεοελληνικής φιλολογίας στο ίδιο Τμήμα (2008-2014). Εκλέχτηκε επίκουρος καθηγητής της νεοελληνικής φιλολογίας στον Τομέα Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας του Α.Π.Θ. το Μάρτιο του 2010, αλλά λόγω της οικονομικής κρίσης καθυστέρησε ο διορισμός και η ανάληψη καθηκόντων του (13/12/2012). Διδάσκει στο Α.Π.Θ. από το Σεπτέμβριο του 2014 έως σήμερα (από το Μάιο 2018 ως μόνιμος επίκουρος καθηγητής).
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν γενικά την πρώιμη νεοελληνική (δημώδη) γραμματεία από το 12ο μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, τη θεωρία της λογοτεχνίας και τις συγκριτικές και διαθεματικές σπουδές. Ειδικότερα ασχολείται ερευνητικά με την κυπριακή και κρητική λογοτεχνική και ιστοριογραφική παραγωγή της περιόδου 16ος-17ος αι., τις αρχές και τα όρια της πρώιμης νεοελληνικής λογοτεχνίας, τις εκδοτικές πρακτικές που εφαρμόζονται στα πρώιμα νεοελληνικά κείμενα, τις θεωρίες περί ποιητικής γενικά και τις διακρίσεις γενών και ειδών ειδικότερα, από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας, τη «λαϊκή» λογοτεχνία και «παραλογοτεχνία» στην ίδια περίοδο, τις σχέσεις νεοελληνικής και ρουμανικής λογοτεχνίας στην ίδια περίοδο, τις σπουδές φύλου στην ίδια περίοδο, την «πολιτισμική εικονολογία» και ιδιαίτερα με την κατασκευή εικόνων του Άλλου και τις ταυτότητες πριν την εμφάνιση των εθνικών κρατών, τις σχέσεις ιστορίας και λογοτεχνίας, τα κόμικς και τις σχέσεις τους με τη λογοτεχνία και, τέλος, με τις ψηφιακές ανθρωπιστικές σπουδές.
